یادداشت های شهید عباس افشار

»» یادداشت های شهید عباس افشار

در زیر تعدادی از یادداشت های جالب شهید عباس افشار در دوران طلبگی که در گوشه و کنار دفترش نوشته بود را می بینید.

سلطان میرزا حسن و جمعی از شعرا نشسته بودند . ملا نبائی که یکی از شعرا بود گفت : جامی در بدیهه گویی عاجز است .

در این اثناجامی وارد شد و میرزا حسن رو کرد به جامی و گفت : من اسم 4 چیز را می برم شما در سلک نظم در آر.

پس گفت : چراغ - قلبار – نردبان – ترنج .

جامی بعد از شنیدن گفت:

ای گشته چراغ دولتت بدر منیر قلبار شده سینه عدات ز تیر

بر پله نردبان همت بنه پای از اوج فلک ترنج دولت بر گیر

بعد از آن رو به میرزا نبائی کرد و 5 کلمه گفت : منقل – تاس – شرح شمسیه – کلاه نمد

نبائی فورا گفت :

چون منقل اگر چه سوز و آهی داریم بر تاس فلک نه کارگاهی داریم

با ما سخنی ز شرح شمسیه مگوی ما نیز از این نمد کلاهی داریم

*************************************************************

در ایامی که سعدی تازه لب به شعر و شاعری گشوده بود در شیراز دو نفر شاعر بودند که یکی به تخلص به خاقان داشت و دیگری به فرزدق .

روزی این دو به سعدی گفتند اگر قرار است که تو در جرگه شعرا وارد شوی هر کدام از ما شعری می گوییم و اگر شعر تو مورد پسند واقع شد سلمنا ( می پذیریم ).

فرزدق در کنار خندق آبی نشست و به رسم صوفیان گریبان چاک کرد و اشاره به آب خندق کرد و گفت :

من وضو دگر ز آب خندق نکنم خاقان نیز اشاره به سعدی کرد و گفت: من گوش دگر به حرف احمق نکنم .

سعدی که سر شکسته شده بود اشاره به خاقان کرد و گفت : نامردم اگر دفتر اشعار تو را مانند گریبان فرزدق نکنم.

*****************************************************

بحر طویل اندر حکایت آمدن گدای صامرا به تهران.

دوستان استمعوا طرفه حدیثی ز انا عبداقل العلما تابدهم شرح که فی الجمله بدانید چه ها بر سر ما آمده از شهر شماها

انا یک فرد غریب هستم و از صامره اعنی وطن خویش ز پی دیدن تهران شما رخت همی بستم و پس کفش دریستم و بسی راه بریستم و الانه فقد کان دو یومی که در این شهر دخلتوا روز پیشین که من البیت خرجت و من الکوچه عربتوا و الی اسوق رشدتوا دفعتا حین اذن وارد بازار شدم که به ناگاه رعیتوا رجلا قال که یا شیخ بفرما و بخور هرچه که شیعا نونا و دوغن پلوا و چلوا ان قلتوا عجبا همگی طالب مهمان به در دکه ستاده تا به اصرار خورانند غذا خلق خدا را و دخلتوا و اکلتوا و تناولتوا و قد قلتوا که حاطوا دو سه مجموعه دیگر زغذا های معطر زپلوعا و چلوعا جمله خدام دویدند و پلوها بکشیند و به مجموعه بچیدند انا مانند یکی گاو سر خویش به پایین بفکندم و همی خوردم و کردم دو سه تا شکر خدا را ثم تمجید همی گفتم و تودیع همی کردم و چون خواستم از دکه بخارج بشوم که بناگه اخذ صاحب دکان که بده پول و نزن گول ایا قول انا قلت که والله انا مفلس بی پول ندانست که باید بدهم پول که به ناگه ضرب یک دو سه اردنگ و قال اخرجتوا و من الدکه و دیگر مبر آبروی شاه گدا را.

نوشته های دیگران ()
نویسنده متن فوق: » شهید عباس افشار ( سه شنبه 89/9/16 :: ساعت 1:48 عصر )